Я прыеду, я вярнуся,
Я прыйду да плыткай рэчкі,
Дзе самотны белы бусел
Думу думае аб вечным.
Як і год, і два, і дзесяць,
Мо’ яшчэ зь сярэднявечча,
Ён вартуе рэчку Бесядзь.
Думу думае аб вечным.
Я вярнуся, пакланюся
I яму, і нашай рэчцы,
Я зь ім ціха пажуруся
I падумаю аб вечным.
Пакланюся, пажуруся
I ў тумане зьнікну заўтра...
Белы бусел, белы бусел –
Мой задумлівы сааўтар.
|
|
